Ἱερὰ Ἑλλὰς

 

 

 

Ἱερὰ Ἑλλὰς

Τέκος Θεοῦ εἶ ὦ Ἑλλάς,
σοφίας θυγάτηρ,
ἀνδρείαν μεδέουσα,

φρονεῖν καὶ λέγειν ἄρειον
διδοίης μοι.

Δίδωμι ἐμαυτὸν
σὸς καρτερόχειρ·
μάκαρ γὰρ γίγνωμαι
περισθενέα γὰρ εἶ.

Ἀνέρας Ἕλλην εἰμί,
ὑπερήδομαι ὁδοιπορῶν
τὴν ἱεράν σου χθόνα,
ἀναπνέω σὸς ὀσμάς,
ἐρωτεύομαι σε κυανόχρους.

Ἐγεννησάμην Ἕλλην Ἐλεύθερος,
σὺ γὰρ ἐπιμέλλει·
ὁρκομοτῶ τὲ ἀποθνήσκειν Ἐλεύθερος,
ἐσθῆταν φέρων,
πέπλον σὸς γνῶμας ὁσίῃσι.

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
26-5-2006