Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Μὲ λέξεις ὄμορφες



Μὲ λέξεις ὄμορφες

Δῶσε μου Ἄνεμε τὴν φωνή σου,
τὴν γῆς νὰ ζωγραφίσω,
μὲ λέξεις ὄμορφες,
ὡς λαμπροστολισμένες κυριακάδες νὰ 'ναι
καὶ γύρω τους τόνοι καὶ πνεύματα παράνυμφοι,
μὲ τ’ ἄνθη ἀγκαλιασμένα, μὲ χρώματα λευκὰ τῶν κρίνων
καὶ ῥὸζ μοσχοβολάτα τριανταφυλλένια,
καμαρωτὰ δίπλα εἰς τὴν Ὡραίαν ἄνοιξιν νὰ 'ναι.

Δῶσε μου Ἥλιε τὰ ῥίγη τῆς δύσεώς σου,
μὲ αὐτὰ εὐγένειαν τὴν γῆς νὰ στολίσω,
μὲ λέξεις ὄμορφες,
ὡς τὰ γαλάζια τοῦ πελάγου νὰ 'ναι
καὶ γύρω τους ῥήματα, μετοχές,
παραδωμένα ἀπ’ τὰ κύματα τοῦ λόγου,
εἰς τὰ δροσερὰ ἀκρόγυαλα
καὶ μὲ τὴν ἐρωτευμένην ἁρμύρα ἐπάνω τους νὰ 'ναι.

Δῶσε μου Φεγγάρι τοῦ κόσμου τὸν ἔρωτα,
μὲ αὐτὸν τὴν Ἑλλάδα Γῆς ν’ ἀγαπήσω,
μὲ λέξεις ὄμορφες,
ὡς τὰ χάδια σου ἐρασταὶ εἰς τὰ ὅρη νὰ ναι'
καὶ γύρω, γύρω τους ἐπίθετα, συνδέσμοι,
ὡς ἡ γλῦκα τῆς ματιᾶς τῶν ῥεματιῶν,
δαρμένα ἀπὸ τὴν ἀνατριχίλα τῆς φωνῆς τοῦ ἀνέμου
καὶ πόθον ἔχουν ἔρωτα γιὰ τὶς ποταμίσιες φλέβες
καὶ τὸ καλαμένιον γύρω τους δέρμα.

Δῶσε μου Βροχὴ τὸν πόθο τῆς ζωῆς γιὰ ‘σένα,
μὲ αὐτὸν τὴν Ἑλλάδα Γῆς ν’ ἀναστήσω,
μὲ λέξεις ὄμορφες,
ὡς ἡ σπίθα τοῦ ἀτσαλιοῦ
καὶ τοῦ μπαρουτιοῦ τὸ χαμόγελον νὰ 'ναι
καὶ γύρω τους ἡ Γλῶσσα ἠ Ἑλληνική,
ἄξιος τῆς Ἐλευθερίας ποιητής,
ένδεδυμένη τὸ αἷμα τῆς ὀμορφιᾶς
καὶ τῶν πεσόντων γι’ αὐτὴν τὸν ἱδρώτα.

Δῶσε μου Χῶμα τὴν μυρωδιά σου,
τοὺς ἀνέμους μ’ αὐτὴν νὰ νικήσω,
μὲ λέξεις ὄμορφες,
ὡς τὴς μαστίχας τὴν ὑδάτινην ὅψιν
καὶ τοῦ πεύκου τὸ χουζούριασμα νὰ 'ναι
καὶ γύρω τους λεβάντες καὶ κρίνα
καὶ ῥίγανες μὲ θυμάρια σὲ θηλυκὰ βουνά.

Δῶσε μου Χρόνε ἀμείλικτε χρόνον,
μὲ αὐτὸν τὴν Γλῶσσαν Ἑλληνικὴν νὰ γευθῶ,
μὲ λέξεις ὄμορφες,
ὡς τοῦ κορμιοῦ μου τὸ πύρρωμα
καὶ τῆς καρδιᾶς μου τὰ ῥίγη νὰ 'ναι
καὶ γύρω… γύρω της τὰ χείλη μου ὑγρά,
ἀπ’ τῶν ματιῶν μου τὸ δάκρυ,
χαρούμενος γελαστὸς καβαλάρης ἐπάνω της νὰ 'μαι,
καλπάζοντας μὲ λέξεις ὄμορφες,
σαγηνεύοντας τοὺς οὐρανοὺς ν’ ἀνοίξουν,
ν’ ἀφήσω εἰς τὸν βωμὸν τῆς ἀνοίξεως,
μιὰ ἀγκαλιὰ ῥήματα, τόνους καὶ πνεύματα.

Κ’ ὕστερα,
νὰ γύρω ἐπάνω τους,
ν’ ἀποκοιμηθῶ…


Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
30/04/2011

3 σχόλια: