Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Τὰ Λόγια τῆς Προσφυγιᾶς






Τὰ  Λόγια  τῆς  Προσφυγιᾶς


Καλημέρα ἀδέλφια μου καὶ χῶμα Σὺ Ἑλληνικόν·

τὸ βῆμα μου μετράει ἡ γῆς

κι ὁποὺ πάτημα, δάκρυ κι ἀνθοβολιὰ

κι ὁποὺ ἀνθρῶποι, αἷμα εἶναι, ξεριζωμός,

φωτιὰ εἶν’ ἀδέλφια,

τοῦ κάλλους χαλασμός.


Ὦ! εἶσθε ὦ νέκυοι εὐτυχεῖς·

σκοτώνουν γῆν Ἑλληνικήν,

τὴν Σμύρνιδα βιάζουν,

φωτιὰ εἶν’ ἀδέλφια

κι ὁ θάνατος ἐδῶ.


Πίσω μου βάρβαρος πολιτισμός,

ἀπάνω σὲ κόκκινον νεκρὸν νὰ πλέῃ

κι ὀρθὴ ἡ βροχὴ καὶ τρομαγμένη

- φεύγα, φεύγα κράζει μ’ ὀλολυγμόν,

πααίνω πίσω πιάς, μισὸς ζωντανός.


Ἀκοῦστε με ἀδέλφια μου καὶ χῶμα Σὺ Ἑλληνικόν.

Ξεριζωμένος ἔρχομαι καὶ φέρω θησαυρόν,

τὸ θάμα φέρω τῆς κόρης Ἰωνίας.

Ὅμηρον φέρω καὶ μάρμαρον λιαστόν,

τέχνην φέρω, φέρω πολιτισμόν,

μὰ πιότερον Πατρίδα,

φωνὴν παλαιὰν φέρω, Ἑλληνίδαν.


Μεγάλην ἀγκαλιὰ κρυφὰ ἡ ψυχή μου λαχταρᾶ,

ἀντίκρυ τοῦ ἐρχομοῦ μου.

Παιδί σου εἶμαι Ἑλλάδα μου,

δὲν εἶμαι βάρβαρος μήτες καταχτητής,

εἶμαι ὁ Λόγος σου ἀπ’ τ’ ἄκρια μέρη τῆς γῆς.


Ὦ! νέκυοι εὐτυχεῖς!

Ποῦ ’ναι τὸ Πάτριον χῶμα;

Γύρω μονάχα μαλλιὰ κι ἀγέλαστον στόμα,

κορμιὰ γυμνὰ μ’ ἀνέμους πανωφόρι,

μιᾶς στιγμῆς ζωντανὰ

κι ἔπειτας Θέ μου, μάτια σφαλιστά·

κι ὅλον μὲ παγωνιὰν τὸ κορμί μου καθάριον εἶχες,

μὰ μήτες φορεσιὰν μήτες ἀγκαλιάν,

μονάχα ἔφυε τὸ αἷμα κι ὁ ξένος σκοτωμός,

μὰ ἔμεινε ἀπάνω μου Πατρίδα,

ἡ θανατιὰ κι ὁ μισημός.


Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην

13-3-2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου