Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Λυπᾶμαι ποὺ δὲν πρόλαβα

 
 
 
Λυπᾶμαι ποὺ δὲν πρόλαβα
 
Ἦταν τοῦ Ἀπρίλη ἡ ἕκτη,
ἡμέρα φωτεινή,
ποὺ ἄκουσες τὴν φωνὴ μου
καὶ ὁδήγησες τὰ μάτια μου,
εἰς τὴν εὐτυχίαν τῶν χρωμάτων.
 
Ἦταν τοῦ Ἀπρίλη ἡ ἕκτη,
ἡμέρα ἐρωτική,
ποὺ πῆρες μὲ χαρὰ τὸ χέρι μου
καὶ μὲ ὁδήγησες νὰ γευθῶ,
τὼν ἤχων τὸν κόσμο.
 
Ἦταν τοῦ Ἀπρίλη ἡ ἕκτη,
ἡμέρα γελαστή,
ὁποὺ τὰ στήθη σου,
προσφέρωντάς μου τροφή,
ἡμέρωναν τ’ ἀναφιλητά μου.
 
Ἦταν τοῦ Ἀπρίλη ἡ ἕκτη Μητέρα,
ὅταν τὸ δάκρυ σου μύριζε εὐτυχία,
πιασμένο ἀπὸ τὸ χέρι τῶν χειλιῶν σου
καὶ τῆς καρδιᾶς σου τὴν λαχτάρα,
κύλισε  ἀπάνω μου,
δίνοντάς μου ζωήν.
 
Ἀπὸ τὴν  ἕκτη τοῦ Ἀπρίλη Μητέρα,
περάσαν χρόνοι πολλοί·
ἔφυγες ξημερώματα,
χωρὶς νὰ προλάβω νὰ σοῦ δείξω τὴν εὐγνωμοσύνην μου,
τὴν ἀγάπη μου
καὶ τὸ σημάδι ποὺ ἄφησε τὸ δάκρυ σου ἐπάνω μου.
 
Λυπᾶμαι ποὺ δὲν πρόλαβα …
 
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
28-8-2011
 


2 σχόλια:

  1. Ύμνος μοναδικός ... θλιμμένος
    και αγγίζει βαθιά.
    Μπορεί να μην πρόλαβες μα έμεινε το δάκρυ να δροσίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή