Σὲ λευκὸν καὶ θαλασσὶ
Ἔρωτας παντοῦ,
οὐρανὸς γαλανὸς
καὶ ἡ γῆ
δροσερή, μὲ ματιὰ λαμπερή,
μὲ τὸ χῶμα
ἀγκαλιά, ἡ ζωὴ μιὰ σταλιά,
ἡ βροχὴ τοῦ
αὐγούστου, εἰς τὴν ἑορτὴν τοῦ μούστου,
καὶ ἡ δάφνη
ὡραία, ἐμπρός της μοιραία,
τοῦ Αἰγαίου τὰ
πέλαγα, εἰς τὸν ἥλιον ἔλεγα,
πὼς τὰ κύματα
φλέρταρα κ’ ὕστερα γέλαγα.
Γκρίζον
ξημέρωμα, οὐρανοῦ τὸ ἡμέρωμα
καὶ ἡ γῆς
ματωμένη, μὲ ματιὰ δακρυσμένη,
μὲ τὸ χῶμα εἰς
τὰ στήθη, τί ζωὴ νὰ σοῦ τύχῃ,
τῆς βροχῆς τὰ
χαϊδέματα, σὲ ἑορτὴν φιλέματα,
καὶ ἡ δάφνη
ἀνθισμένη, λευκὴ ἐμπρός της στολισμένη,
εἰς τοῦ Αἰγαίου
ἐνόμισα, τὰ σκόρπια λευκόνησα,
σὲ λευκὸν καὶ
θαλασσί, πὼς ὁ ἔρωτας ζεῖ.
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
9-11-2011
Ἕλλην
9-11-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου