Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Τριακόσιες καὶ μία κορῶνες



Τριακσιες κα μα κορνες

Νκτα ταν μνον πι·
σκοτειν κα ξεδιντροπη
μ κυνηγοσε μανιασμνα
κι τρεχα,
μ ταν μλις δυ τρεχαλις ξωπσω μου.
Ττες ταν πο ζτησα
το χαμνου τν ενοιαν  φωτς,
ν μ δηγσ θελα ψηλ
ες τς πντες βαθμδες.

Κα δο επε·
δ κλμαξ
κα τ πρτον πτημα
κα πλανθηκα
κα πνω της εδα τ λθη κα τν χθρα
κα τν κορνα ν γελ.
Λευκ τ δντια της,
τ χελη ῥὸζ ραα
κα μσα τφος·
νοτισμνον χμα
κα ζω σ ατ φημνη,
ταν κα γκρζα γκρνια τ’ ορανο,
πο ν δον τ μτια μου
δν φηνε
κα ττες λθεν τ κτπημα.
Ερθηκα σ κσμον κενν,
μ φς ν ψεδεται
μπρς ες τς αγς τν ρχομν
κι φευγε ατ
σ λλην πγαινε γν ν ξημερσ
κι δ ταν μνον νκτα πι.
Κα εδα γλσσες ττες
κα κουα, κουα, κουα,
δν εχα πλον δικν μου
ν επ.

Πτημα εχα ες τν δευτραν βαθμδα,
πο κορνα γυλιζε πιτερον
μσα σ γκρζον κσμον.
Μ κτταξε,
χαμογλασε
κα πσω εδα π τ οζτα της χελη
ν σρνεται ες τος τφους
δικ μου γλσσα·
τ χελη της κλεινε ργ
κα τ χρυσον της χρμα
σκουρι γινε
κα μσα πετχθηκε π τ μτια της,
φωτι.
Ττες ταν πο πλεψα
μ τν χρνον κα τ κενν·
νεμος βαιος, γυμνς
κα βροχ μ’ σμια νδεδυμνη
ξγνισαν τ κορμ μου.
Μετ,
λθεν τ λγον φς,
ξεχασμνον πσω π ρεινς σπηλις
κα κποτες
μσα σ πατα νερ πελαγσια
ν μ’ ελογσ.

Ττες νοιξαν σν χσματα τς γς τ μτια μου
κα εδα μπρς
γι δυ μονχα στιγμς
το λλουνο τρεχματος το χρνου·
τν τρτην βαθμδα.
Γλσσα καμμι,
αδ πουθεν,
νεκρ τ πουλι,
στσιμα τ νερ
κα τ βουν σκυμμνα·
λυμπε.
Ττες εδα τς στραπς
κα φδια ρματωμνα
μ φωτις ες τ λπια
κα θρνους πολλος
μ κορνες π μλαμα
κα ραα χελη
πο μσα τους
τφους κα ζως π’ κμη νασανουν
φυλακισμνες εχαν.
ρθθηκα,
χωρς γλσσα
κα μσα π’ τ σκοτδια,
θλησα τς μαρες φωτις ν κατασβσω
πο πναντ μου παρατεταγμνες
τν μεγλην κορνα μις
κα μις τς μικρς,
π μνα προσττευαν…

Ττες ταν πο νοιωσα πνον.
πεφτα, πεφτα, πεφτα,
τ χμα ταν κμη γλυκ,
θλησε κτι ν επ
πρν πκρα τ πρ,
μ δν κουα,
δν κουα, δν κουα,
δν ξερα πς τ πτημ μου
τετρτη ταν βαθμδα.
σκυψα κα μρισα τ χμα,
ζοσε κμη.
ρπαξα γργορα γργορα
σον μποροσα
κα ες τν κρφον μου
θλησα ν τ παραχσω,
ν πρ τς καρδις μου τν θρμη
κα π τος κτπους της
ν’ ναστηθ.
Ττες κουσα
τ τρανταχτν τς μεγλης κορνας γλιο·
μουν γυμνς,
δν εχα κρφον,
πλανθηκα.
Τ δκρυ μου
παρακαλοσαν τ ορλιαχτν μου ν βγ·
μ,
δν εχα φων.

Κτταξα πσω π τ πρα χμα,
εδα τ χνη π τ λγον φς
κα ττες ελογα του
τ στθια μου φτισε·
ρχισα ν τρχω,ν τρχω,
ν τρχω λον κα πι γργορα.
Πδηξα μ τσην δναμιν
πο εδα πορημνον
τν χρνον πσω μου ν κυττ·
πτημα εχα ες τν πμπτην βαθμδαν.
Τρμος παντο,
σκοταδιασμνη ζω κα τφοι
κα λοθε σιγ.
Μονχα μεγλη κορνα
ψηλ σ θρνον
π αμα γαλζιον φτιαγμνον
κα ο μικρς κορνες γρω της
μιλοσαν, γελοσαν κα φτυναν·
ἀέρας βρωμοσε
τ χελη τους ῥὸζ
κα μσα σαπλα,
πλανθηκα,
κλαψα,
μουν πλον γλωσσος
κι μπρς
κορνες τριακσιες κα μα,
ρνησγλωσσες.
λθεν ττες τ δικν τους
τ ψετικον φς μ στρατν,
μ βαν μπρς τους μ’ στησαν
ν μ δικσουν.
κουα, κουα, κουα,
νοχος κουα,
θνατος κουα.
νοχος κουα κα θνατος πλι επαν,
τριακσιες κα μα κορνες
πνω σ θρνους κτισμνους
μ αμα γαλζιον κα χμα ζωντανν
κα φς ναληθς τς νυκτς.

- taraxes ti isoropia twn tafwn,
emis theloume to kalo tou laou…

κουα τν φωνν τς μεγλης κορνας
κ’ κλαια·
δν εχα φωνν,
μουν γλωσσος
κα ατς ρνησγλωσσες.
μεγστη Δκη
κα Νμεσις κα τη
μν σας.
γλασα…
μσα π τ οζτα τους χελη,
τ’ χρταγα σκουλκια
πο ζοσαν ες τος τφους
τρωγαν τ σωθικ τν κορωνν.
γλασα τρανταχτ!
Μαρον τ δικν σας αμα
γαλζιον τ δικν μου εναι.
Καθς ο μαρες φωτις μ διγραφαν π τν ζω,
καθς νεκρς πεφτα ες τ χμα,
κουα, κουα, κουα,
κραυγς πνου,
τ σκουλκια κνουν πντα τν δουλει τους καλ,
ως τ τλος…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην 
5-12-2011

Ἡ φωτογραφία εἶναι
τοῦ  Moukas Art.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου