Βάρβαρος

Βάρβαρος

Βοὴ καὶ ὄχλος

καὶ γύρω τους σκόνη,

φθόγγοι ἐρημῖτες

σὲ ἄπλυτα χείλη,

σύμφωνα ἀνέραστα

ἄχρωμοι νόες σὲ κορμιὰ βαλτωμένα·

ὕδατα γύρω τους,  ἀπελπισμένα.

Ἀνάμεσά τους  Πέτρα  Λαμπρή,

κομψὰ κορμιὰ γυναικεῖα,

τοῦ Φειδίου παιδιὰ σερνικά,
λόγος ὡραῖος,

φωνήεντα εὔηχα,

πολιτισμός·

ὕδατα γύρω τους, εὐτυχισμένα.

Ῥαγισμένοι κίονες,

παλάτια δυστυχισμένα,

χορταριασμένα θέατρα,

ποιήματα ἀπὸ τὸ σκότος φθαρμένα,

ὕδατα γύρω τους, βουρκωμένα.

Βιασμένες ψυχές,

ἱερὰ πληγωμένα,

εἰς τὰ χέρια σου σῦκα ἀφημένα,

θεοὶ προδομένοι,

θεὲς ξεχασμένες,

βωμοὶ μὲ λέξεις βεβηλωμένοι·

ὕδατα γύρω τους, πληγωμένα.

Ἀρεταὶ ἀλλοῦ,

καὶ νά,

ἀνδρεία καὶ γέλως,

φίλοι σοφίας καὶ ἔρως,

γῆ ἀνθισμένη

γλῶσσα ἀπ’ αὐτὴν γεννημένη·

ὕδατα γύρω τους, πεπαιδευμένα.

Ὄλεθρος,

παντοῦ εἶναι φωτιά,

τὸ χάος σὲ θρόνον,

ἡ γῆ κολασμένη

μὲ χάλκινους υἱοὺς νυμφευμένη,

οὐρανὸς θλιμμένος·

ὕδατα γύρω τους, ἀλυσοδεμένα.

Σύ,

εἶσαι τὸ σκότος,

εἰς τῆς γνώσεως τὴν καρδιὰ μαχαιριά,

κτίζεις παλάτια μὲ μάρμαρα μαῦρα,

ἐχθὲς ἤσουν βάρβαρος,

καὶ σήμερα σέρ – βάρβαρος·

σκοτώνεις τὸ δέλτα,

κλέβεις τὸ ἰῶτα,

δὲν φθάνεις τὸ θῆτα,

ἔχεις γῆν χωρὶς εὐκτικήν,

χάζεψες εἰς τὸ ἄλφα τὸ μέγα

καὶ γλύτωσε ἀπὸ ἐσένα

τὸ στεῖρον γέννημα ὠμέγα…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς

Ἕλλην

5-10-2011