Ἐχθὲς
μὲ τὸ φῶς.
Σὲ ἀδάμαστον ἄτι ἐσύ, τῆς ζωῆς φυγᾶς,
ἀπὸ τοῦ χρόνου ἔρχεσαι τὰ βάθη,
ἀπὸ τῆς μήτρας τὴν σιγὴ πονᾶς,
ἀπὸ τοῦ αἵματος, ἐσὺ δραπέτης,τὴν μάχη.
Ἐμιλοῦσα ἐχθὲς μὲ τὸ φῶς, γιὰ τὸ σκοτάδι
κι ἦταν ἡ φωνή σου τῆς στιγμῆς ὁ ἄρχων·
ἐπολέμησα μαζί της τὴν δική μου φυγή,
ἐσυγχώρησα, ναί, τὰ λάθη τῶν ἄλλων.
Ἐμπρός μου ἐστάθης·
φάρος ὀρθός, ἀεικίνητος,
ἀπὸ τὴν ὀργὴν τῶν ἀνέμων ἀνίκητος,
ἀπὸ τῶν κυμάτων τὸ κάλεσμα, ἀσυγκίνητος.
Μὰ σὰν σὲ εἶδα ξανὰ νὰ καλπάζῃς,
σὰν βροντὴ μὲ ὁρμήν, ἡ καρδιά μου ἐφώναξε:
δὲν εἶμαι ἐγὼ τὸ αἷμα κορίτσι,
μήτες τῆς μήτρας αἰώνιος μορφή.
Ἴσως, εἶπες, εἶσαι τὰ χνάρια τῆς νιότης τοῦ ἔρωτος,
ἴσως φωνὴ εἶσαι, μίαν ἀλήθεια ποὺ ὑμνεῖ,
ἴσως τοῦ φωτός μου ἀκόλουθος,
ἤ, σιωπὴ ποὺ ὥς φόρεμα δάκρυ φορεῖ.
Δεσποτάκης
τῆς Δαμητρὸς
Ἔλλην
19-11-2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου