Πήγασος

«Κάθε λέξιν καὶ γρᾶμμα ποὺ ἔβγαλε ὁ νοῦς μου ἐδῶ νά,
εἶναι δημιούργημα τῶν συναισθημάτων ποὺ μοῦ ἐνεργοποίησε

 ὁ Πίναξ ζωγραφικῆς, διὰ χειρός, Ἄννης Κανατᾶ..!»

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1115648918477436&set=picfp.100000970146897&type=3&theater

Πήγασος

Ὦ Σοφία, μεγίστη τῶν ὅλων ἐσύ,

ἐσύ, τῆς νοήσεως γῆς,

μῦθον ἄκου παλαιόν·

σὰν τὸ ξῖφος τοῦ Περσέως, γλυκὰ ἔπαιρνε

τὴν ἀνάσα τῆς Γοργοῦς, ἐγκύου, Μεδούσης,

ἀπὸ τὸ ξαφνιασμένον, οἶδα,

ποὺ τὸ πρῶτον ἀντίκρυζε φῶς, αἶμα,

πὼς ἀνυπότακτον ἐφάνη,

ἐκ τοῦ Ποσειδάωνος προερχόμενον,

ἄτι κατάλευκον!

Ὦ, τί γοητεία…

δύναμις μὲ πάτημα εἰς τὴν γῆς σου, οἶδα,

προστάτιδα,  ἀστραπῆς τε κεραυνοῦ, δύναμις,

πορείαν οὐρανίαν, Ὀλυμπίαν,

ὥς μίαν ἄκρην πίνακος κάποιου Θεοῦ,

ὦ, τοῦ νοῦ ταξειδευτής!

Τί καλπασμὸς σὲ κόσμους ἀστρικοὺς

καὶ πῶς ἀναμεσά τους γεννιέται;

Πότες αὐγὴ τοῦ Αἰγαίου,

λαμπρὸν ἀπόγερμα τοῦ Φάνητος πότες,

πότες ἀκριανὴ ξαστεριὰ μιᾶς νεφέλης,

μυρωδιὰ κάποιας βροχῆς, εἰς τὸ ἶχνος τῆς ὁπλῆς του πότες.

Ὦ, τί ἁρμονία,

τῆς χαίτης τί χορὸς μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ ἀνέμου, οἶδα·

ἡ εἰκόνα του στὰ  χείλη μου ἀπέραντη σιωπή πότες,

πότες θαῦμα καὶ μῦθος, ἀνθρώπινος ὕμνος,

σύντροφος Θεῶν πότες,

πότες τῶν Μουσῶν κελαριστής,

σὲ ἀνοιξιάτικες πηγὲς τοῦ Ἐλικῶνος.

Ὦ Πήγασε,

ἀπὸ τὸ χέρι πᾶρε με

καὶ μᾶθε μου νὰ μυρίζω τὴν γῆς,

τὴν ὥραν ποὺ ἀχνίζει

καὶ ἐρωτικῶς προσφέρεται εἰς τὸν ἥλιον της,

ἀφήνοντας τὸν Φοῖβον

νὰ καλπάζῃ ἀκάματος γύρω ἀπὸ τὸ κορμί της.

Δεῖξε μου τὸ Θεῖον ποὺ ἐλάτρεψες,

τοὺς θεοὺς ἀγνοώντας ἑτούτου τοῦ πλανήτη.

Κι ἄν ἔτσι πράξῃς

καὶ τὸν νοῦ μου μὲ φῶς προικίσῃς,

τότες ἡ θυσία σου

σὲ Ἀνθρώπους νὰ μιλήσῃς,

τιμὴ θὰ λογισθῇ μεγίστη!
Εὐλόγησέ με…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην

5-3-2019

ΥΓ: «Κάθε λέξιν καὶ γρᾶμμα ποὺ ἔβγαλε ὁ νοῦς μου ἐδῶ νά,
εἶναι δημιούργημα τῶν συναισθημάτων ποὺ μοῦ ἐνεργοποίησε

 ὁ Πίναξ ζωγραφικῆς, διὰ χειρός,  Ἄννης Κανατᾶ..!»

 https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1115648918477436&set=picfp.100000970146897&type=3&theater