Ὕμνος
πρὸς
τὸν
Φίλον
μου
Ὦ εὔμορφα
ἐσεῖς
τῆς
Κρήτης
ἄγρια
βουνά,
τοῦ ἡελίου
ἐσεῖς
ἐμπρὸς
ὁλόρθα
ἀκρογιάλια
κι ἀνέμοι
ἐσεῖς
τῶν
γαλανῶν
πελάγων
της
κι ἐσὺ
αὐδὴ
Ἑλληνική,
μαζύ του τραγουδεῖστε.
Κρήτη παλληκαρομάνα
ἐσύ
κι ἐσεῖς
ἀετόπουλα
κι ἐσεῖς
ὦ
γερακῖνες
κι ἐσεῖς
κοπέλια
ζηλευτά,
λευκόκορμα κορίτσια,
ἄστρα ὦ
ποὔχετε
εἰς
τὰ
μαλλιά,
εἰς τὰ
μάτια
μέσα
ἐλευτεριά,
κι ἐσὺ
ἐλιὰ
κι ἐσὺ
λαλιὰ
κι ἐσὺ
ῥακὶ
κι ἐσὺ
πουλὶ
κι ἐσὺ
φιλί
καὶ μόνα
ἐσεῖς
τῆς
γῆς
αὐτῆς,
ὦ κρητογεννημένα
κι ἐσὺ
αὐδὴ
Ἑλληνική,
μαζύ του τραγουδεῖστε,
πὼς εἶναι
κουζουλὸς
λέγῶ,
τ’ ἀμπέλια
πὰ
νὰ
τρυγήσῃ
κι ὁποὺ
ἐκειὰ
πατεῖ,
χῶμα
εἰς
τὶς
Καρῖνες
ἐκειὰ
μὲ
χρόνους
πάμπολλους,
τὸν ἔρωτα
νὰ
ζήσῃ.
ΥΓ: «Μερικὲς ἀράδες
ἀπὸ
σκόρπιες
Ἑλληνικὲς
λέξεις,
γιὰ τὸν φίλον μου
γιὰ τὸν φίλον μου
Δημήτριον Ἀνδρουλιδάκη».
Δεσποτάκης
τῆς
Δαμητρὸς
Ἕλλην
17-6-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου