Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Τὸ σμίλεμα τοῦ χρόνου

Τὸ σμίλεμα τοῦ χρόνου Ὁ χρόνος εἶναι ἐπαγγελματίας σμιλευτής. Ἀφήνει ἐντέχνως ἐπάνω μας τ’ ἀποτυπώματά του κατὰ τὸ πέρασμά του, ὥστε ἀπὸ τὸ ἔργον τέχνης ποὺ δημιουργεῖ εἰς τὸν καθένα μας, ξεχωρίζουμε τὸ κατὰ πόσον ὁ Ἔρωτας ἦταν γιὰ ἐμᾶς εὐτυχία ἤ ἀπώλεια αὐτῆς… ΥΓ: «Ἡ φωτογραφία εἶναι ἔργον ἀπὸ τὴν συλλογὴν τοῦ Φωτογράφου Κωνσταντίνου Γκούτη.» https://www.facebook.com/photo.php?fbid=517688945031191&set=a.380460418754045.1073741846.100003702710163&type=3&theater Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἔλλην 27-7-2014 ...
Συνεχίστε την ανάγνωση »

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Περὶ ἀπωλείας

Περὶ ἀπωλείας Ὁ Ἔρωτας ἔχει μίαν καὶ μοναδικὴν δύναμιν. Τὴν ἐνέργεια τοῦ πάθους Ἔρχεται σὰ ἥλιος φλογερὸς αὐτὴ καὶ πανσέληνος γίνεται ποὺ ἀρνεῖται νὰ παραδοθῇ εἰς τὸ καλημέρισμα τοῦ ξημερώματος. Ζητώντας τὴν μονιμότητα τῆς στιγμῆς, ὁποὺ ἀπελευθερώνεται, χάνουμε τὴν ἐλευθέραν ἔκφρασίν του ἀπὸ τὴν ζωή μας… Υ.Γ: Ὁ πίνακας εἶναι ἔργον τῆς Ζωγράφου Ἄννης Κανατᾶ. http://www.art-in-life.gr/includes/res_areas.php?itemm_id=214 Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 22-7-2014 ...
Συνεχίστε την ανάγνωση »

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Σ’ ἕνα σοκάκι τῆς Παροικιᾶς

Σ’ ἕνα σοκάκι τῆς Παροικιᾶς Περπατοῦσα ἀνάμεσα σὲ φρεσκοβαμένα σπίτια, στολισμένα μ’ ἀνθισμένες μπουκαβίλιες,  μὲ γεράνια, βασιλικοὺς καὶ κάθε λογῆς μυρωδικά. Ξέσερνε σὰν παλιοβάπορο ὁ νοῦς μου ἐδῶ, εἰς τὰ καλντερίμια ἐτούτου τοῦ νησιοῦ καὶ σκεφτόμουν τὰ λόγια ποὺ μοῦ ‘πε ἕνας φίλος, χαζεύοντας τὸν ὁρίζοντα τοῦ Ἰνδικοῦ ὠκεανοῦ καὶ τὰ μετάξια ποὺ ἔδεναν τὰ μαλλιά τους εἰς τὸ Κολόμπο τὰ κοριτσόπουλα. -Νὰ προσέχῃς Δημήτριε, ὁ τόπος ἐκεῖ εἶναι μαγικός, διαολεμένα μαγεμένος καὶ τὰ παλληκαρόπουλα τὰ κλέβει ἀπὸ τὴν νιότην τους καὶ τὰ ὁδηγεῖ σὲ ξέφρενον ἔρωταν γῆς καὶ ἀνθρώπου… Χαμογελοῦσα, ἤμουν περίπου 19 ἐτῶν, ἀτρόμητος θἄλεγα τότες καὶ τὰ μάτια μου εἶχαν περιπλανηθεῖ εἰς τὰ παγωμένα κανάλια τοῦ Κεμπέκ, εἰς τ’ ἄγρια βάθη τοῦ Ἀντλαντικοῦ, εἶχαν ἀντικρύσει τοὺς καμηλιέρηδες τῆς ἀραπιᾶς τοῦ Τσιτσάνη, εἶχαν τὰ πόδια μου ξεπλυθεῖ σὲ μαγικὲς στιγμές τοῦ  βασιλέα Νείλου, εἶχαν τ’ αὐτιά μου γονιμοποιηθεῖ μὲ τοὺς ἤχους τῆς μουσικῆς εἰς τὰ σοκάκια τῆς Νέας Ὀρλεάνης, εἶχαν τὰ μάτια μου δεῖ τὴν λαχτάρα γιὰ φῶς εἰς τὸν βορρᾶ τῆς γῆς, τὸ μεγαλεῖον τῆς χαμένης ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, εἰς τὴν Κωνστάντζα τοῦ Τσαουσέσκου εἶχαν δεῑ. Κι ὅμως ὁ τόπος ἐτοῦτος μὲ τὰ λιγοστὰ δένδρα, τ’ ἄπειρα μπλὲ καὶ τὰ λευκά, ἤτανε πιότερον ἀπ’ ὅλα ποὺ τὰ μάτια μου εἶδαν. Ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους ξένους...
Συνεχίστε την ανάγνωση »

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Αἴτησις

Αἴτησις Ἡ κάτωθι ὑπογεγραμμένη Νίκη Ἑλληνίς, ἀγνώστου πατρὸς καὶ μητρός, διαμένουσα κατὰ τοὺς παρελθώντας χρόνους, εἰς τὸν ναὸν τῶν «Μεγάλων Θεῶν» ἤ Καβείρων κατ’ ἄλλους, τῆς νήσου Σαμοθράκης, γεννηθεῖσα τὸ 200 π.χ. περίπου, ὕψους 3,28 μὲ τὰ φτερά μου καὶ μὲ ζηλευτὸν κορμὶ ἀπὸ λευκὸν παριανὸν μάρμαρον, κλαπεῖσα ὑπὸ τοῦ καρόλου σαμπουαζό, καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ πολυχρονεμένου τὴν 15ην Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1863 καὶ διαμένουσα ἕως τῆς σημερινῆς πανσελήνου, σὲ γῆς ὁποῦ ὁ πολιτισμός της ἐπιβραβεύει τὴν ἁρπαγήν μου καὶ λέγεται μουσεῖον ἐπειδὴ κατοικῶ ἐκεῖ μὲ πολλὰ ἄλλα μέλη τῆς παριανῆς οἰκογενείας μου, Αἰτοῦμαι, ἐνώπιον τῶν Θεῶν τῆς Εἰρήνης σας, τῶν Θεῶν τῆς Ἀγάπης σας, τῶν Θεῶν τῆς Γῆς σας, καὶ τῶν ἡμιθέων ποὺ τοὺς ἀνωτέρω ἐκπροσωποῦν, τὴν ἄμεσον ἐπιστροφήν μου εἰς τὰ γενέθλια χώματα, εἰς τὸν γενέθλιον ἡέλιον, εἰς τὴν γενέθλιον γαλάζια θάλασσα, ποὺ τὴν γῆς ἐπροστάτευε τῆς Σαμοθράκης, ἐκειά, ὁποῦ τὸ φῶς ἐγέννησεν τὸ δίκαιον, τὸν ἔρωτα, τὴν ποίησιν, τὴν τραγωδία, τὴν τιμὴ καὶ τοὺς γονεῖς μου, εἰς τὸν ναὸν τῶν Μεγάλων Ἑλλήνων Θεῶν. Καὶ ἐὰν αὐτὸ πράξετε, εἰς τὸ μέλλον ἡ ἱστορία θὰ σᾶς μνημονεύσῃ γιὰ τὴν φιλοξενίαν ποὺ ἁπλόχερα μοῦ προσφέρατε τὰ τελευταῖα 150 ἔτη… Μετὰ τιμῆς Νίκη τῆς Σαμοθράκης. 11-7-2014 ...
Συνεχίστε την ανάγνωση »

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Ὕμνος πρὸς τὸν Φίλον μου

Ὕμνος πρὸς τὸν Φίλον μου Ὦ εὔμορφα ἐσεῖς τῆς Κρήτης  ἄγρια βουνά, τοῦ ἡελίου ἐσεῖς ἐμπρὸς ὁλόρθα ἀκρογιάλια κι ἀνέμοι ἐσεῖς τῶν γαλανῶν πελάγων της κι ἐσὺ αὐδὴ Ἑλληνική, μαζύ του τραγουδεῖστε. Κρήτη παλληκαρομάνα ἐσύ κι ἐσεῖς ἀετόπουλα κι ἐσεῖς ὦ γερακῖνες κι ἐσεῖς κοπέλια ζηλευτά, λευκόκορμα κορίτσια, ἄστρα ὦ ποὔχετε εἰς τὰ μαλλιά, εἰς τὰ μάτια μέσα ἐλευτεριά, κι ἐσὺ ἐλιὰ κι ἐσὺ λαλιὰ κι ἐσὺ ῥακὶ κι ἐσὺ πουλὶ κι ἐσὺ φιλί καὶ μόνα ἐσεῖς τῆς γῆς αὐτῆς, ὦ κρητογεννημένα κι ἐσὺ αὐδὴ Ἑλληνική, μαζύ του τραγουδεῖστε, πὼς εἶναι κουζουλὸς λέγῶ, τ’ ἀμπέλια πὰ νὰ τρυγήσῃ κι ὁποὺ ἐκειὰ πατεῖ, χῶμα εἰς τὶς Καρῖνες ἐκειὰ μὲ χρόνους πάμπολλους, τὸν ἔρωτα νὰ ζήσῃ. ΥΓ: «Μερικὲς ἀράδες ἀπὸ σκόρπιες Ἑλληνικὲς λέξεις,  γιὰ τὸν φίλον μου Δημήτριον Ἀνδρουλιδάκη». Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 17-6-201...
Συνεχίστε την ανάγνωση »