Δάκρυ σὲ γαλάζια ἀπόχρωσιν

Δάκρυ σὲ γαλάζια ἀπόχρωσιν

Χρώματα πολλὰ
καὶ φῶτα ποὺ ξεδίπλωναν τὴν εὐελιξίαν τους,
ἐπάνω σὲ κάθε λογῆς στολίδια..!
Κραττοῦσα τὸ χέρι τοῦ μπαμπᾶ μου σφιχτὰ
καὶ προσπαθοῦσα νὰ μὴν οὐρλιάξω ἀπὸ τὴν χαρά μου!
Ἤμουν μόλις λίγα μέτρα ἀπὸ τὴν εἴσοδον τῆς τεράστιας σκηνῆς!
Δὲν ἤθελε νὰ μὲ φέρῃ καὶ ἔκλαψα πολὺ μέχρι νὰ τὸν πείσω.
Μοῦ μιλάει γλυκὰ καὶ πὼς εἶμαι τὸ γαλάζιον του μοῦ λέει.
Δὲν ἤθελε, διότι μοῦ ἔλεγε πὼς μὲ ἀγαπᾶ πολὺ
καὶ δὲν ἤθελε νὰ μὲ ἰδῇ νὰ κλαίω ἀπὸ θλῖψιν.
Θὰ κλάψω πολὺ μοῦ εἶπε
καὶ πὼς ἡ παράστασις εἶναι ἑνὸς θλιβεροῦ χαμογέλου ὁ θάνατος,
ἀλλὰ ξεχνοῦσε πὼς ἤμουν παιδάκι!
Ἡ εἰκόνα ἦταν ἀπίστευτη!

Ἤμουν εὐτυχισμένη!
Δώσαμε τὰ εἰσιτήρια καὶ χάζεψα ἀπορημένη τὴν εἴσοδον.
Ἦταν ἐντυπωσιακὴ ἡ τεράστια ἀφίσα,
μὲ τὸν ἐλέφαντα νὰ κραττᾶ σηκωμένον τὸ ἀριστερόν του πόδι,
ἐπάνω ἀπὸ τὸ στῆθος ἑνὸς μικροῦ κοριτσιοῦ
μὲ θλιμένον, σχεδὸν νεκρὸν βλέμμα καὶ γαλάζια μαλλιά!
Εἶχε φροντίσει ὁ μπαμπᾶς μου,
νὰ καθίσωμεν εἰς τὴν πρώτην σειρὰ γιὰ νὰ βλέπω καλά!

Χρώματα πολλὰ
καὶ κλόουν ντυμένοι εἰς τὰ μαῦρα μὲ νύχια γαμψὰ καὶ κίτρινα
καὶ θηρία εἶχε μέσα ἄγρια καὶ ἀκροβάτες .
Ὅλοι εἶχαν μὲ μπογιές,

ζωγραφισμένον χαμόγελον εἰς τὸ πρόσωπον!
Γύρω μας ἄνθρωποι χειροκροτοῦσαν,

ἐνῶ ὀ μπαμπᾶς μου ἔκλαιγε,
κραττῶντας σφιχτὰ εἰς τὰ χέρια του τὸ πρόγραμμα.
Ἀπορημένη τὸ ξανακύτταξα.

Μὲ καλλιτεχνικὰ γράμματα ἔγραφε:
Μέγα Τσίρκον.
Παράστασις: ἡ γαλάζια δούλα …
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δούλευαν ἐκεῖ, εἶχαν γαλάζια μαλλιὰ
καὶ οἱ ἄλλοι μὲ τὰ μαῦρα καὶ τὰ γαμψὰ τὰ νύχια,
καλλιτέχνες καὶ ἀρτίστες,
τοὺς φερόντουσαν μὲ βίαιον τρόπον...
μοῦ θύμισε ἀρένα εἰς τὴν Ῥωμαϊκὴν ἐποχήν.
Τρόμαξα…
ἔσφιξα τὸ χέρι τοῦ μπαμπᾶ μου,
καθὼς ἔνα δάκρυ του ἔπεσε ἐπάνω εἰς τὰ μαλλιά μου
καὶ κύλισε ἀργὰ εἰς τὴν ἀκρην τοῦ χεριοῦ μου,
φέροντας μαζύ του μίαν γαλάζιαν ἀπόχρωσιν…
…ξέσπασα σὲ κλάμματα …

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
14-6-2011