Ὁ μαῦρος ἁγιασμός.

Ὁ μαῦρος ἁγιασμὸς Καλημέρα ἐξουσία! Αἰσθάνομαι πιότερον χαρούμενος σήμερα. Ὅπως καὶ κάθε ἄλλην ἡμέρα, πλημμυρίζει ἡ καρδιά μου μὲ ἄπλετον φῶς καὶ χαρά, διότι ἐνῶ ἐσὺ παλεύεις νὰ τσακίσῃς κάθε τί ποὺ τὸ σύμπαν προφέρει μὲ γράμματα Ἑλληνικά, διότι ἐνῶ ἐσὺ παλεύεις νὰ χωνέψῃς εἰς τὰ κατάβαθα τῆς γῆς, ὅ,τι τὸ παρελθόν ἄφησε γιὰ νὰ σκέκομαι ὀρθός, διότι ἐνῶ ἐσὺ σκιάζεις μὲ μαυρίλα τὴν ψυχή μου, ἔρχεται κάθε ποὺ ξυπνῶ ὁ Φοῖβος Ἡέλιος καὶ σκορπᾶ ζωήν, ὁποὺ ἐσὺ θάνατον ἔχεις σπείρει… Ἐπέρασαν σὰν ἐσένα μύριοι καὶ μύριοι καὶ μὲ θάνατον ἐκαλημέριζαν τὴν ζωή. Τὴν μιὰ τὸ εἶπες βαρβαροσύνη, τὴν ἄλλην κομμουνισμόν, καὶ τὸ ᾿40 φασισμόν. Θαρρεῖς πόρνη μιασμένη, πῶς μὲ λογᾶ ὁ θάνατος τί ὄνομα θὰ φέρῃ; Ἕνα μονάχα θὰ σοῦ πῶ: Ὅσον θὰ βλέπῃ ἡ γῆς τὸ χάραμα, ὁ ἥλιος σὲ πέλαγα καὶ μακρινὰ σὰν δύῃ ὄρη, τὸ σπέρμα σου πόρνη σκουλικιασμένη, δὲν θὰ ᾿χῃ νὰ κρυφθῇ στασίδι, μήτες νερὸ νὰ πιῇ λεύτερον σὲ πηγή. Μονάχα ἐὰν φωτιὰ τὴν γῆς καλύψῃ καὶ τὰ νερά της γίνουν οὐρανός, σὰν μείνῃ χῶμα πιὰς καμμένον, δὲν θὰ ὑπάρχῃ Ἑλληνισμός! Μὰ πόρνη ἀπὸ λαοὺς ἐλεύθερους καταραμένη κι ἀπὸ νεκρὰ παιδιὰ ποὺ κλέβεις τὴν ψυχή τους, σὰν ἔλθουν μακρινοὶ αἰῶνες, θὰ βγάλῃ ἡ γῆς βλαστόν… βλαστὸν θὰ βγάλῃ Ἑλληνικόν, γιατὶ τὸ σύμπαν τὸ ὁρίζει, νὰ ᾿ναι αὐτὸς τὸ Φῶς κι ἐσὺ ἡ πόρνη, τὸ σκότος, ὁ μαῦρος ἁγιασμός. Δεσποτάκης...

Συνεχίστε την ανάγνωση »

Περὶ Δημοκρατίας καὶ Βίας

Περὶ  Δημοκρατίας  καὶ  Βίας Δημοκρατία… Ἀναλογισθεῖτε… Τὸ μοναδικὸν κομμάτι εἰς τὸν σύμπαντα κόσμον, ὁποὺ λειτουργεῖ ἑκατομύρια ἔτη χωρὶς αὐτήν, εἶναι τὸ ἴδιον τὸ σύμπαν, ἡ ἴδια ἡ φύσις, μὲ μοναδικὴν ἐξαίρεσιν τὸ ἀνθρώπινον εἶδος! Παντοῦ κυριαρχεῖ ἡ Βία! Ἔτσι ἐπιβιώνει τὸ σύμπαν, καταστρέφοντας τοὺς ἀχρήστους πλανῆτες ἤ ἀστρα ἤ ἀστεροειδῆ ἤ δὲν ξέρω πὼς ἀλλιῶς λέγονται, ἔτσι ὥστε νὰ συνεχίζῃ ἡ ἁρμονία νὰ κυβερνᾶ. Τὰ ἀδύνατα ζῶα εἰς τὴν φύσιν γίνονται τροφὴ γιὰ τὰ πιὸ ὑγιῆ, μὴ ἐπιτρέποντας σὲ ἀσθενὲς σπέρμα νὰ γονιμοποιήσῃ, διατηρώντας ἔτσι τὴν ζωὴν σὲ ἀξιοπρεπῆ ἐπίπεδα. Ἐγὼ ὁ ἄνθρωπος, ὁ Δημοκράτης, ἐπιτρέπω εἰς τὰ πάντα νὰ ἔχουν ἴσα δικαιώματα, μὰ θυμώνω ἐὰν πληγώνονται τὰ συμφέροντά μου! Ἤ λοιπὸν ἄνθρωπε εἶσαι Δημοκράτης καὶ δέχεσαι πὼς ὅλοι εἴμεθα ἴσοι μὲ ἴσα δικαιώματα, μὲ ἴση τσέπη, μὲ ἴδιαν ἀσυλίαν, μὲ ἴσους μισθούς, μὲ ἴδιον εἰς τὴν ὑγιείαν δικαίωμα, μὲ ἴδιον εἰς τὴν παιδείαν δικαίωμα, μὲ ἴδια κότερα ἤ ἴδια κοπάδια προβάτων, ἤ νὰ πᾶς νὰ γαμηθῇς καὶ ἔπειδὴ τόσα χρόνια εἰς τὸ ὄνομα τῆς Δημοκρατίας μᾶς γαμᾶς, ἀποδεικνύοντάς μας πὼς δὲν εἴμεθα ἴσοι, ἄρα δὲν εἶσαι Δημοκράτης, ἄρα ἐπιστρέφουμε εἰς τοὺς νόμους...

Συνεχίστε την ανάγνωση »

Ἐλθὲ Ἡρακλέα, ἐλθὲ

              Ἐλθὲ  Ἡρακλέα, ἐλθὲ   Τὸ χέρι ὁποὺ μαχαίρι βαστᾶ, σὲ κανένα δὲν ἀνήκει χρῶμα, παρὰ σὲ φονιᾶ.   Κι ἄν μὲ αἷμα τ’ ἀτσάλι ποτίσῃ, δὲν τὸ ἔκαμε κόμα βολῆς, τοῦ μυαλοῦ τὸ ἔκαμε ἡ πλύση.   Τὸ χῶμα αὐτὸ δὲν ἐγνώρισε λεύτερους κυβερνητᾶδες, σκλάβους μονάχα τοῦ παρᾶ, αἰώνιους μασκαρᾶδες.   Ὦ, κι ἐσεῖς τὰ τοῦ δήμου ποὺ λέτε, χυδαῖα κοπρόβια τῆς γῆς, μονάχα σχοινίον σφικτὸν θέτε.   Διδάσκαλος μέγας τοῦ χρόνου τὸ ἀμέτρημα, ὦ, ἐσεῖς τοῦ νοός μου χτιστᾶδες, ἐνθυμεῖστε, οἱ δοῦλοι κάποτε σπάζουν τὶς ἅλυσες.   Κι ἄν δὲν λατρέψῃ ἡ ἀγχόνη ἐσᾶς, ὦ, τῶν χοίρων γενιές, ἕνα ξίφος γαλάζιον φλερτάρει τὰ δικά σας παιδιά.   Ἐλθὲ Ἡρακλέα, ἐλθέ! Τῆς λερναίας ἐδῶ εἶναι οἱ υἱοί, μὰ τῶν Ἑλλήνων τὰ χέρια ποὺ φέρουν φωτιά, δὲν εἶναι πιὰς γόνιμα, μὴν δὲν ἦταν ποτέ…   Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 20-9-2013 ...

Συνεχίστε την ανάγνωση »

Δάκρυ σὲ γαλάζια ἀπόχρωσιν

Δάκρυ σὲ γαλάζια ἀπόχρωσιν Χρώματα πολλὰ καὶ φῶτα ποὺ ξεδίπλωναν τὴν εὐελιξίαν τους, ἐπάνω σὲ κάθε λογῆς στολίδια..! Κραττοῦσα τὸ χέρι τοῦ μπαμπᾶ μου σφιχτὰ καὶ προσπαθοῦσα νὰ μὴν οὐρλιάξω ἀπὸ τὴν χαρά μου! Ἤμουν μόλις λίγα μέτρα ἀπὸ τὴν εἴσοδον τῆς τεράστιας σκηνῆς! Δὲν ἤθελε νὰ μὲ φέρῃ καὶ ἔκλαψα πολὺ μέχρι νὰ τὸν πείσω. Μοῦ μιλάει γλυκὰ καὶ πὼς εἶμαι τὸ γαλάζιον του μοῦ λέει. Δὲν ἤθελε, διότι μοῦ ἔλεγε πὼς μὲ ἀγαπᾶ πολὺ καὶ δὲν ἤθελε νὰ μὲ ἰδῇ νὰ κλαίω ἀπὸ θλῖψιν. Θὰ κλάψω πολὺ μοῦ εἶπε καὶ πὼς ἡ παράστασις εἶναι ἑνὸς θλιβεροῦ χαμογέλου ὁ θάνατος, ἀλλὰ ξεχνοῦσε πὼς ἤμουν παιδάκι! Ἡ εἰκόνα ἦταν ἀπίστευτη! Ἤμουν εὐτυχισμένη!Δώσαμε τὰ εἰσιτήρια καὶ χάζεψα ἀπορημένη τὴν εἴσοδον. Ἦταν ἐντυπωσιακὴ ἡ τεράστια ἀφίσα, μὲ τὸν ἐλέφαντα νὰ κραττᾶ σηκωμένον τὸ ἀριστερόν του πόδι, ἐπάνω ἀπὸ τὸ στῆθος ἑνὸς μικροῦ κοριτσιοῦ μὲ θλιμένον, σχεδὸν νεκρὸν βλέμμα καὶ γαλάζια μαλλιά! Εἶχε φροντίσει ὁ μπαμπᾶς μου, νὰ καθίσωμεν εἰς τὴν πρώτην σειρὰ γιὰ νὰ βλέπω καλά! Χρώματα πολλὰ καὶ κλόουν ντυμένοι εἰς τὰ μαῦρα μὲ νύχια γαμψὰ καὶ κίτρινα καὶ θηρία εἶχε μέσα ἄγρια καὶ ἀκροβάτες . Ὅλοι εἶχαν μὲ μπογιές, ζωγραφισμένον χαμόγελον εἰς τὸ πρόσωπον! Γύρω μας ἄνθρωποι χειροκροτοῦσαν, ἐνῶ ὀ μπαμπᾶς μου ἔκλαιγε, κραττῶντας σφιχτὰ εἰς τὰ χέρια του τὸ πρόγραμμα. Ἀπορημένη τὸ ξανακύτταξα. Μὲ καλλιτεχνικὰ...

Συνεχίστε την ανάγνωση »