Κόρη Ἐσὺ τοῦ Βορρᾶ

Κόρη  Ἐσὺ  τοῦ  Βορρᾶ

Κόρη Ἐσὺ τοῦ Βορρᾶ,

ἀπ’ ἀνέμια τῆς πόλης κυνηγημένη,

ὦ, πόθε, ἐρωτικὲ χιονιᾶ,

ἔπαες ζωήν, σὲ γῆς ἄλλην, μαγεμένη…

Κόρη Ἐσὺ τοῦ Βορρᾶ,

σὲ θωρῶ ἀχνὰ σὲ οὐρανοὺς πρωινοὺς νὰ ξεπροβάλλῃς,

ὦ, γλυκιά, Αὐγὴ μὲ χάδια πορφυρᾶ,

βασίλισσα τοῦ ἔρωτος καὶ τοῦ μελιοῦ, μιᾶς γῆς ἄλλης…

Κόρη Ἐσὺ τοῦ Βορρᾶ,

τοῦ λόγου μου ῥίμα χαϊδεμένη,

τὸ φῶς ἀψηλὰ νὰ κυττᾶς,

χρώματα ἴδια Ἐσύ, γῆς μὲ χρῶμα Θεᾶς…

Κόρη τοῦ Βορρᾶ Ἐσύ,

ποὺ ᾿χεις παραμυθένια χείλη,

ἄχ….δῶς’ μου ἕνα μονάχα φιλί,

πρὶν μὲ προφθάσῃ τὸ δείλι…

Ἔτσι νὰ ᾿μαι, νιογέννητον ξημέρωμα,

ἀπὸ σὲ μυρωμένος,

εἰς τοῦ μαγιοῦ μέσα τὸ μέθυσμα,

ὦ, Κόρη τοῦ Βορρᾶ, μαγεμένος…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην

2-1-2013