Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Ἡ Μαρία τοῦ μελιοῦ

 
 
 
 
Ἡ Μαρία τοῦ μελιοῦ
 
Ζοῦσε σὲ  μιὰ κυψέλη μαγική,
ποὺ ᾿χε θύραν δίφυλλην κι ἁγνήν.
Κυττοῦσα ἀπὸ μακρυὰ χωρὶς ἀναπνοήν,
ποὺ ᾿ταν ἡ μιὰ τῆς γῆς χιονιᾶς,
ἄνοιξις τοῦ Αἰγαίου ἡ ἄλλη.
Καὶ πρόσμενα ὅλος σιωπήν καὶ νοῦν ὁλανοιγμένον,
τὸ μέλι νὰ τρυγήσω.
 
Ἡ μιὰ ἦταν κατάσπριον λευκόν,
ἐλάτους μολυβένιους, παιδοῦλες καστανιές
κι ἦταν σὲ μιὰ λιμνούλα,
ἥλιος μικρός, αὐγὴ μικρὴ καὶ μιὰ μελισσοπούλα.
 
Γαλάζιον ἀνυχτέρωτον ἡ ἄλλη.
Νύμφες μὲ ξάσπρια κορμιά μαζύ του ἀγκαλιασμένες,
ἡ Σίφνος ἐκειὰ κι ἡ Σίκινος, δυὸ πέτρινες γοργόνες.
 
Κι ὁλόχρυσον εἶδα κλειδί,
 ἀπὸ τὸ Φῶς τῆς Δήλου καμωμένον·
Δῶρον τοῦ Φοίβου ἀπ’τὰ πελάη ἔφεραν,
λεύτερες ἀνεμῶνες.
 
Ἡ ὥρα θὰ ᾿τανε ποὺ πύρωνε ὁ Λόγος
σὰν ὁ ὕμνος τὴν θύραν τῆς κυψέλης ἄνοιγε
κι ὀρθὴ ἀνάμεσα εἰς τὸ ἀσπροχιόνατον
κι Ἑλληνικὸν Γαλάζιον,
ἔψαλλε ἡ Κόρη Ἔκφρασις,
 
Ἡ Μαρία ἦταν τῆς Κυψέλης,
ἡ Μαρία ποὺ ποιεῖ τὸ ἦθος τοῦ μελιοῦ,
ἡ Μαρία τοῦ μελιοῦ…
 
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
17-01-2013
 
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου