Ὁ
φεγγοβολισμὸς τῶν ματιῶν σου
Σὰν εἰς τὰ μάτια τοῦ
νοῦ μου ἔρχεσαι,
λίγον εὐθὺς ξεκλέβω
φῶς,
ἀπ’ αὐτὸ τοῦ Φοίβου
τὸ καθάριον,
τὸ πρωινόν·
καὶ ἁπαλὰ πολύ,
ἀπάνω του σὲ καθίζω
νὰ ξαποστάσῃς…
Μαζεύω μύριες ἀπ’ τὰ
παιδιάτα μου ἀνάσες
κι ὅσα μὲ μαγεύουν
πιὰς ἀρώματα,
δίπλα σου δειλὰ τ’
ἀφήνω
κι ἔτσι νὰ ᾿ναι αὐτὰ
στολισμένα…
Καὶ ἀπὸ κάθε ἀνθὸν
ποὺ τὰ μάτια μου βλέπουν,
γλήγορα γῦριν καὶ
χρῶμα τρυγῶ,
δίπλα σου δειλὰ τ’
ἀφήνω
κι ἔτσι νὰ ᾿ναι αὐτὰ
στολισμένα…
Ἔπειτα γύρω σου καλῶ
νὰ σταθῇ,
ἡ Φωνὴ Ἑλληνίδα.
Αὐτὴ ποὺ τὴν πλάσιν
μαγεύει
καὶ μὲ φῶς καὶ μὲ
ὕμνους
καὶ μ’ ἀρώματα καὶ μὲ
χρώματα
καὶ μὲ ἔρωτα ἀπὸ τὴν
ψυχή μου,
ζητῶ,
νὰ φεγγοβολίσῃ εἰς τὰ
μάτια σου,
τὴν γλυκιὰ Εὐτυχία…
Δεσποτάκης
τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
8-7-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου