Τὸ τραγούδι τῆς λίμνης

Τὸ τραγούδι τῆς λίμνης

Ἦλθες χάραμα ἀπὸ τὴν λίμνη γύρω

κι ὅλα μαζύ σου ἐτραγουδοῦσαν τὰ πουλιά·

ἀνάλαφρον τῆς γῆς τὸ χῶμα τ’ ἀνήμερο

κι’ ἦταν τὰ χρώματα ὅλα σιωπηλά.

Νωρὶς νωρίς, τὴν αὐγή, ξεθαρρεμένη,

μέσα ἀπὸ φυλλωσιὲς ὀρθομένες ἐμπρός σου,

ἀπὸ τὸ βρεγμένον χῶμα μαγεμένη,

στολίδι ἔρριξες ἀπάνω του τὸ φῶς σου.

Ἦταν παντοῦ ἡ δροσιά σου ἁπλωμένη,

ἁρματωμένη ἀπ’ ἀνθούς σου ἡ  καλημέρα,

κι οἱ ἀχτῖδες σου, φωτιὰ ἐρωμένη·

ζωή, ζωὴ ἦλθες, ζωὴ φεύγεις, ζωή…

Μικρὰ γύρω ἀπὸ τὴν λίμνη βοτάνια,

ἔστεκαν ἐκεῖ νἆναι φρουροί,

καὶ τοῦ νεροῦ της τ’ ἀφρούδιασμα,

τὰ ἐλάτρευε, ἦταν οἱ δικοί της θεοί.

Σταλιὲς ἀπ’ τὸ κορμί της τὸ ὑγρόν,

ἡρωϊκοὶ τῆς ἀμμουδιᾶς καβαλαραῖοι,

τοῦ εὐωδιαστοῦ τοῦ ἔρωτα εἶναι πειρατές,

τῆς λίμνης ἐρασταί ὡραῖοι.

Ἴσως κάποτε εἰς τὴν λίμνην κι ἐγώ,

νὰ βρεθῶ ἕνα τραγουδισμένον πρωϊνό,

καὶ κλέβοντας  τὰ χρώματα, νὰ προσπαθήσω,

τὸν ἔρωτά της νὰ κατακτήσω.

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς

Ἕλλην

1-11-2011