Ὁ διωγμὸς τῆς Χλόης

Ὁ  διωγμὸς  τῆς  Χλόης Εἰς τοῦ ποταμοῦ τὴν ξεγνοιασιὰ μὲ τὰ κελαριστὰ νερά, μὲ τὴν ὡραίαν τὴν δροσιά, καὶ τοὺς φρουρούς του τὰ πουλιά, πόλεμος ἔγινε κακός· εἰς τοῦ ποταμοῦ τὴν ῥεματιάν ἦλθεν ἡ ἄγρια τ’ ἀνέμου ἡ ματιά, νὰ διώξῃ τὴν ὡραίαν μικρούλαν χλόην. - Φῦγε ἀπ’τὸν δρόμο μου μικρή, δὲν θέλω νὰ σὲ λιώσω, οὔτε ἀνθοὺς ἀπ’ τὸ κορμὶ μὲ βιὰ νὰ σὲ διαλύσω. -Καλῶς τὸν ἄνεμον τὸν ἀνδρειωμένον, καλῶς τὸ στόμα τὸ πολύ· δὲν σὲ φοβᾶμαι ἀνεμοδούρα, τοῦ λιμανιοῦ εἶσαι μπουκαδούρα. -Πᾶρε τὸ στόμα σου κουτέ καὶ βάλε τὰ δυνατά σου, οἱ ῥίζες μου εἶναι ἡρωϊκὲς καὶ ἀπὸ λόγους μαθημένες. -Εἶμαι ἡ χλόη ἄνεμε ἡ πρασινομάτα, μὲ τὸ κορμὶ τὸ λυγερόν, τοῦ ἐραστοῦ μου ἡ συντροφιά, τοῦ ποταμού μου ἡ θηλυκιά. -Πέρασε ξέρεις, ἄνεμε, ἡ βροχὴ καὶ τώρα εἶμαι ἀνθισμένη, διάλλεξα αὐτὴν τὴν ῥεματιά, νὰ ζήσω εὐτυχισμένη. -Θαρθοῦν κουτὲ γιὰ νὰ μὲ ἰδοῦν τοῦ ἡλίου οἱ ἀχτῖδες κι αὐτὲς τὸ ξέρεις πὼς μποροῦν, γιὰ ἐμένα νἆναι ἀσπῖδες. -Εἶμαι ὁ ἄνεμος τρελλή, ὁ τρόμος, ὁ ξεριζώστης, μοῦ φέρνεις γέλωταν πολύ, δὲν ἔχεις φὼς διασώστην. -Εἶμαι ὁ κλέπτης τῆς χαρᾶς ποὺ εἰς τὰ ἄνθη σου ἐπάνω μένει, τοῦ ποταμοῦ εἶμαι ὁ χαλαστὴς τῆς ῥεματιᾶς ὁ βιαστής. -Ἄνεμε χαζέ, ὀνειροπαρμένε, πέρασαν μελισσόπουλα γιὰ ἐσένανε ῥωτώντας· τὰ φίλεψα μὲ ὀμορφιὰ καὶ φύγανε πετώντας. -Ταξείδεψαν...

Συνεχίστε την ανάγνωση »