Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Ὁ ταξειδιώτης




 ταξειδιτης

Μι γουλι κρασ κμη ες τ χελη του σταξε
κι εθς λος κσμος γρω του μακρς κα νυδρος γινε δρμος.
Πσω του εχε το νησιο του τ δελι κα τ χραμα
κα ες τ πρατα το νο του το παιδιο του τ νιτα.


νας μεινε μονχα πσω του ρωτας
π τν χρνον τν παλαιν γεννημνος
κα τρα π σκις κα νειρματα,
σκνη σκεπζει τος τροχος κα τ’ γριματα.


Τν εδα να βρδυ ν γλεντ μ ακ·
εχε ες τ μτια του μσα πυρωμνον σπαθ,
πνω ες τν λμα, ες τν κψιν χαραγμνα,
τ’ δλφια του εχε πο το εχαν πρει ο Θεο.


τσι γυρνοσε ταξειδιτης τν κσμον,
φνωντας πσω του αμα κι νερατα·
πλι του καθταν σιγ, πνος, ρπαγ,
τ μοναχικν του χαμγελον, τς ζως του σφαγ.


Πατρδαν καμε το φορτηγο τν καμπνα
κα κποιες φορς εχε μονχα λις κα ψωμ,
σκονισμνον καφ, οὐίσκυ φτην
κα γρω βροχ μ συντρφους τ σνεφα
κα ες τ κλειδ περασμνη μι τρυπημνη δραχμ.


Μ τρα πο εναι μπρς μου ρθς, τν ωτ,
ν εναι ραγες ζω κακιασμνη μαζ του
ταξειδιτη πσω τν γλκα της φησες
κα τν θλψιν μακρυ δηγες;


Δεσποτκης τς Δαμητρς
λλην
26-11-2014




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου