Περὶ αὐδῆς καὶ γραφῆς…

Περὶ  αὐδῆς  καὶ  γραφῆς…

Τί καταδίκη…

νὰ μὴν ἔχω τὴν εὔννοιαν

 νὰ γεννηθῶ σὲ ἀγέλην ἄλλου εἴδους,

νὰ μυρίζω τὴν αὐγὴν τὴν γῆν,

νὰ γεύομαι τὴν βροχήν,

νὰ τρέφομαι μὲ τὸ βιός της,

νὰ ταξειδεύω μέσα εἰς τὴν ἀπέραντον σιωπήν,

νὰ εἶμαι ζωντανός…

Καὶ μέσα εἰς τὸ σκοτάδι μ’ ἐβάπτισες μὲ τὴν αὐδὴν

κι ἔπειτα μὲ ὄρθωσε ἡ γλῶσσα.

Μοῦ εἶπες νὰ μιλήσω, νὰ φωνάξω,

νὰ μαρτυρήσω τὸν Λόγον καὶ τὴν Ἀρχήν του·

μὰ πάλι ἐσὺ ἔκτισες τοῖχον αἱμοβόρον γύρω της.

Ἔδωσες ὄνομα εἰς τὸ χρῶμα καὶ τὴν ἰδέαν.

Ἁλυσόδεσες τὴν ἀγέλην μου

καὶ τώρα πιάς,

νὰ λέγω μονάχα ὅ,τι θές δύναμαι.

Τί καταδίκη…

νὰ ἔχω φωνὴν καὶ γραφὴν

καὶ αὐτὴ ν’ ἀποζητᾶ τὸ φῶς,

 ποὺ ζεῖ φυλακισμένον

ἀπὸ τὴν φωνὴν καὶ τὴν γραφήν…

 «Ἀφιερωμένον εἰς τὴν Ἰουλίαν Μέρμηγκα»

Ζωγραφικὸν ἔργον τῆς Ἄννας Κανατᾶ
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=362020003886510&set=t.100002355417800&type=3&theater

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς

Ἕλλην

27 – 10 - 2014