Ἡ γῆς, ἡ θάλασσα καὶ τὸ φῶς

Ἡ γῆς, ἡ θάλασσα καὶ τὸ φῶς Θέλω νὰ βγῶ ἀπὸ τὸν κόσμο ἑτοῦτον, νὰ γείρω εἰς τὰ μικράτα μου πίσω, εἰς τὴν ἐξοχὴν ὁποὺ ἐμεγάλωσα καὶ σὰν τὸ πρωὶ ἐξυπνοῦσα, νὰ τρέξω ἔξω… Ἐκειά, ἡ γῆς, ἡ θάλασσα καὶ τὸ φῶς, ὁποὺ ἐμοσχομύριζαν καλοκαίρι, τὸ γλυκὺ τῆς παιδικῆς μου ψυχῆς καλοκαίρι… ἐκειά, ὁποὺ ἡ μητέρα ἐβαστοῦσε λεμόνι καὶ μαχαίρι, γιὰ τῆς θαλάσσης τὶς προσφορές, ἐκειά, ὁποὺ τὸ θρόισμα ἀπ’ τὶς πευκοβελόνες, μονάχα νανούρισμα θυμᾶμαι πὼς ἦταν μεσημεριανόν… ἐκειά, ὁποὺ τὸ ψωμὶ ἦταν γλυκύ, τὸ νερὸν καθάριον κ’ ἡ ἐλιά, ἡ ντομάτα, τὸ τυρί, μελωδία τῆς ἄμμου καὶ τῆς εὐτυχίας ἦταν, τῆς παιδικῆς καλοκαιρινῆς μου ψυχῆς… Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 15-6-201...

Συνεχίστε την ανάγνωση »

Περὶ ἐρωτικῆς «ἀρετῆς»

Περὶ ἐρωτικῆς «ἀρετῆς» Ἄνθρωπε, ἔρωτας εἶναι αὐτὸ τὸ καλόπαιδον, ποὺ σὰν θελήσῃ νὰ εἶναι πλάι σου, σὲ κάνει νὰ χαμογελᾶς. Μονάχα μὲ ἁπλότητα καὶ προσφορὲς πορεύεται καὶ σοῦ ἀρκεῖ μιὰ ἀγκαλιὰ εἰς τὸ δείλι, γιὰ νὰ αἰσθανθῇς τὴν ἁπλοχεριά του. Ἡ χρῆσις τοῦ πλούτου, τῆς χλιδῆς καθὼς καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ, εἶναι ἀπόδειξις ὑπεροψίας, ἀλαζονείας καὶ δεσποτισμοῦ, «ἀρετές», ποὺ σύντομα θὰ κτυπήσουν τὴν πόρτα σου ἄνθρωπε. Καὶ τότες μονάχα θλίψις καὶ σκοτεινιά… Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 19-6-2014 ...

Συνεχίστε την ανάγνωση »

Σιωπὴ

Σιωπὴ Ἄκου με ἐσύ, σοφέ… δὲν θέλω νὰ μὲ χαϊδέψῃ ὁ λόγος σου, παρὰ  μόνον ἴσες νὰ μοῦ δώσῃ εὐκαιρίες. Καὶ ἄν ἔχω εἰς τὸ χαρτὶ ἀραδιάσῃ γλυκόπιοτες λέξεις, τότες πέ μου μονάχα πὼς θὰ γίνω ἀκόμη καλλίτερος… Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 4 – 6 - 201...

Συνεχίστε την ανάγνωση »