Περὶ εὐχῶν.

Περὶ  εὐχῶν.      Κάθε μονάδα κυβερνητικοῦ σχήματος, εἶναι ἕνα φασιστικὸν στοιχεῖον, τὸ ὁποῖον ἑδραιώνει καὶ διαιωνίζει τὴν δύναμίν του, μέσῳ τῶν συνανθρώπων μας, τοὺς ὁποίους μὲ δόλον χρήζει μισθοφόρους. Αὐτοί, ὡς ἐκτελεστικὰ προστατευτικὰ στοιχεῖα δικά τους, μᾶς κατάσχουν τὰ σπίτια, μᾶς κόβουν τὴν παροχὴν ῥεύματος, μᾶς καταληστεύουν τὸν συντάξιμον μισθόν, μᾶς ὑπερφορολογοῦν ἐλεεινὰ καὶ σὰν τολμήσουμε νὰ ἀντιδράσουμε, μᾶς διαλύουν εἴτε μὲ χημικά, εἴτε μέσῳ ἄλλης μορφῆς βίας ἤ διασυρμοῦ, ὅπως π.χ. ἀνακαλύπτουν τὸ ἐμπόριον ναρκωτικῶν ἤ παιδικῆς πορνογραφίας ὁποὺ εἴμεθα ἐνεργὰ ἡγετικὰ στελέχη. Πάντα ὅμως μέσῳ τοῦ συνανθρώπου μας….      Τώρα, εἰς τὸ ξημέρωμα ἑνὸς νέου ἔτους, καλοῦμαι νὰ ἐπιβεβαιώσω ἐκ νέου τὴν συμμετοχὴν καὶ καθυπόταξίν μου εἰς τὸν ἡγεμόνα.      Ὡς ἄνθρωπος ὅμως δὲν εἶμαι ὑπήκοος, ὡς σκεπτόμενος δὲν εἶμαι φασίστας καὶ ὡς Ποιητής, εἶμαι ἀνυπότακτος καὶ στέκω μακρὰν τοῦ ὄχλου.      Δὲν ἔχω λοιπὸν εὐχὲς πλέον νὰ σᾶς προσφέρω, διότι αὐτὲς ἔχουν ἀποτύχει μέσῳ τῶν αἰώνων, παρὰ μόνον τὴν ὑπενθύμησιν γιὰ τὸ ἐλάχιστον ἐλεύθερον τῆς ζωῆς… Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς Ἕλλην 28-12-2015 ...

Συνεχίστε την ανάγνωση »

Ἀπόσπασμα

 Ἀπόσπασμα      Δὲν αὐτοκτονῶ, μὲ σκοτώνετε. Μὰ τὸ βόλι ποὺ μ’ ἔφαγε, ἀπὸ ὀρκισμένον εἰς τὸ Σύνταγμα ξεχύθηκε μὲ πάθος νὰ σώσῃ τὰ τομάρια σας, εὐλογημένον εἶναι. Διότι θὰ ξαναγεννηθῶ. Καὶ σὰν τότες σταθῶ κριτὴς ὀρθὸς ἐμπρός σας, τότες τὸ σπέρμα σας ἐσσαεὶ θὰ χαθῇ. Σᾶς πρέπει μονάχα ἐξαίρεσις τοῦ σύμπαντος κόσμου.       Ποιοὶ εἶσθε ἐσεῖς ποῦ μοῦ ὁρίζετε πῶς θὰ ζήσω, ποῦ θα ζήσω, μὲ πόσα θὰ ζήσω καὶ ἐὰν θὰ ζήσω; Ξεχνᾶτε πῶς τὸ αἷμα σας ἴδιον εἶναι τοῦ ἰδικοῦ μου; Καὶ πὼς ἡ σφαῖρα μου θὰ ναυαγήσῃ τὸ ἄθλιον ὄνειρόν σας; Σᾶς πρέπει θάνατος.       Στάθηκα τυχερὸς εἰς τὴν ζωή μου, διότι σταμάτησα ἐνωρὶς τὸ σχολεῖον καὶ σταμάτησε ἡ μόλυνσις τῆς ἐκπαιδεύσεως τοῦ μυαλοῦ μου. Ἔτσι ἄθελά μου τότε,  σᾶς ξέφυγα καὶ ἄρχισα κρυφὰ νὰ ἐρωτεύομαι τὴν Ἐλευθερία!       Σᾶς εἶδα μέσα εἰς τοὺς αἰῶνες νὰ πολεμᾶτε τὴν γνῶσιν καὶ ἀπὸ τὰ χείλη σας μονάχα λάσπη νὰ βγαίνῃ, λάσπη νὰ μοῦ δίνετε, μὲ λάσπη νὰ ζῶ. Κι ὅταν ἀναζητῶ τὸν ἀέρα τὸν καθάριο καὶ τὸ φῶς, τότες εἶμαι φασίστας. Σὰν ζητήσω δὲ τὸ δίκαιόν μου, ἐκεῖ οἱ θεοί σας καρτέρι μοῦ στήνουν, νὰ παραλογίσουν θέλουν τὰ λίγα δράμια γαλήνης καὶ λογικῆς ποὺ μ’ ἀπέμειναν.       Τότες πάλι ἀναρωτιέμαι γιατί…. Ἀφοῦ αὔριο εἰς τὸ χῶμα αὐτὸ θὰ πᾶμε...

Συνεχίστε την ανάγνωση »