Τὸ γράμμα
ἑνὸς Σμυρνιοῦ Καλημέρα ἀδέλφια μου καὶ χῶμα Σὺ Ἑλληνικόν·τὸ βῆμα μου μετράει ἡ γῆς·κι ὁποὺ πάτημα, δάκρυ κι ἀνθοβολιὰκι ὁποὺ ἀνθρῶποι, αἷμα εἶναι, ξεριζωμόςφωτιὰ εἶν’ ἀδέλφια, τοῦ κάλλους χαλασμός. Ὦ, εἶσθε ὦ νέκυοι εὐτυχεῖς·σκοτώνουν γῆν Ἑλληνικήν, τὴν Σμύρνιδα βιάζουν,φωτιὰ εἶν’ ἀδέλφια κι ὁ θάνατος ἐδῶ. Πίσω μου βάρβαρος πολιτισμός,ἀπάνω σὲ κόκκινον νεκρὸν νὰ πλέῃκι ὀρθὴ ἡ βροχὴ καὶ τρομαγμένη- φεύγα, φεύγα κράζει μ’ ὀλολυγμόν·…πααίνω πίσω πιάς, μισὸς ζωντανός… Ἀκοῦστε με ἀδέλφια μου καὶ χῶμα Σὺ Ἑλληνικόν·ξεριζωμένος ἔρχομαι καὶ φέρω θησαυρόν,τὸ θάμα φέρω τῆς κόρης Ἰωνίας,Ὅμηρον φέρω καὶ μάρμαρον λιαστόν,τέχνην φέρω, φέρω πολιτισμόν,μὰ πιότερον Πατρίδα,φωνὴν παλαιὰν φέρω, Ἑλληνίδαν. Μεγάλην ἀγκαλιά κρυφὰ ἡ ψυχή μου λαχταρᾶἀντίκρυ τοῦ ἐρχομοῦ μου·παιδί σου εἶμαι Ἑλλάδα μου,δὲν εἶμαι βάρβαρος μήτες καταχτητής,εἶμαι ὁ Λόγος σου ἀπ’ τ’ ἄκρια μέρη τῆς γῆς. Ὦ, νέκυοι εὐτυχεῖς… ποῦ ᾿ναι τὸ Πάτριον χῶμα;Γύρω μονάχα μαλλιὰ κι ἀγέλαστον στόμα,κορμιὰ γυμνὰ μ’ ἀνέμους πανωφόρι,μιᾶς στιγμῆς ζωντανά κι ἔπειτας Θέ μου, μάτια σφαλιστά·κι ὅλον μὲ παγωνιὰ τὸ κορμί μου καθάριον εἶχες,μὰ μήτες φορεσιὰν μήτες ἀγκαλιάν,μονάχα ἔφυε τὸ αἷμα κι ὁ ξένος σκοτωμός,μὰ ἔμεινε ἀπάνω μου Πατρίδα,ἡ θανατιὰ κι ὁ μισημός… Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
...
