Τρίτη 30 Απριλίου 2019

Γῆ τῆς Σίφνου





Γῆ τῆς Σίφνου

Ἕνα σοκάκι γεμᾶτον φῶς
καὶ πλάι του σπίτια ἀραδιασμένα,
ἀσύμμετρα μὲ  τὸ θεῖον ἐστέκονταν·
καὶ μαγαζιὰ μὲ καλούδια καὶ ἀνθρώπους,
γελαστούς, μὲ  φωνὲς πολύχρωμες
καὶ τραγούδια καὶ ἱστορίες
ποὺ ἐμιλοῦσαν γιὰ  μέρη ἄλλα
ποὺ εἶδαν σὰν πῆγαν.

Ὀ τόπος ἀνθισμένος μὲ θυμάρι
ποὺ ἔκαμε τὶς πλαγιὲς τῆς ῥεματιᾶς ὑπερήφανες,
τὴν σιωπήν μου ἐπροκαλοῦσε.
Καὶ ὁ βάρβαρος λόγος
τῆς ἐλευθερίας κατακτητής,
λευκὸς στρατιώτης ἦταν,
σκοπός παντοῦ!

Πότες σὲ κορφὲς ἐπατοῦσε ἀμείλικτος,
σὲ ἀκριὲς τῆς θαλάσσης πότες τελώνης
καὶ πότες βιαστής, σὲ ὅ,τι θαυμαστόν,
εἰς τὸ μέλλον ὁ τόπος μετέφερε.

Καὶ ὅλον οἱ φωνὲς ἒκεῖνες
τὸν νοῦ μου ἄγγιζαν·
μὰ σήμερα αὐτὸς μήτες μίαν λέξιν,
δὲν ἐδέχθη νὰ γευθῇ.

Μόνον ἐκυτοῦσε τὴν ταραχὴν τῶν ὑδάτων,
ποὺ ἤθελαν θαρρεῖς ἐκεῖ νὰ  τὸν κρατήσουν…
τὴν γοητεία ποὺ κλειδωμένην ἐκρατοῦσε τὸ κορίτσι,
μέσα εἰς τὸ φιλὶ τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ…
τὸ ὄνειρον,
ποὺ χρόνους μαζί του πορεύεται
καὶ πάλι ἐτόλμησε νὰ προσπεράσῃ…
Γῆ τῆς Σίφνου,
καλὸν ἀντάμωμα…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
29-4-2019



Συνεχίστε την ανάγνωση »

Τετάρτη 17 Απριλίου 2019

Χριστὴ τῶν ἀρετῶν.




Χριστὴ τῶν ἀρετῶν.

Χρέος ἡ στιγμὴ ὁποὺ τὸ φῶς ἀντίκρυσε
τοῦ ξένου τῆς ζωῆς μου χρόνου
καὶ πληρωμή μου ἡ ἀρχὴ κι ἡ ἀρετὴ
τοῦ λόγου καὶ τοῦ νοῦ.

Ὁ Εἷς, ὁ ἄρχων, ὁ Φοῖβος Ἔρως τὸ Ἕν
καὶ Ἕν τῆς γῆς,
ἰδοῦ τὸ πλᾶσμα·
κι οἱ χάριτες κι οἱ μοῦσες
κι ὅλος τῶν οὐρανῶν ὁ καλπασμός,
ὁδοὺς βατοὺς χαράζουν.

Εὐλογητὸς νυκτὸς ὁ σπαραγμὸς
καὶ χαραυγῆς ὁ ἐρχομός· 
δροσιᾶς ἡ στάλα ἄκριαν στέκει τοῦ γιασεμιοῦ,
κλέπτει κρυφὰ τὴν μυρωδιά του,
εἰς τῆς παγγαῖας ἔπειτα,
ἀγάλια εἰς τὴν ἀγκάλην πίπτει.

Κι ὅλον τὸ κορμὶ μοσκοβολᾶ,
τοῦ ἡελίου τὴν θέρμην ἐνδεδυμένον·
κι ὅσον ὁ χρόνος τὸ περνᾶ,
ἀφήκει ἀπάνω του τὰ  ἴχνη,
σὰν τὴν λαμπρότητα μιᾶς ἀμμουδιᾶς,
κάποιου παλαιοῦ Νοέμβρη.

Σάν ἡ βροχὴ νὰ  ἐσκόρπισε,
μύριους λευκοὺς ἀνθούς·
σὰν ἡ βροχὴ νὰ  λαχταρᾶ,
πότες θὰ σὲ φιλήσῃ.

Σὰν μιὰ μοναχικὴ δροσοσταλιά,
εἰς τὸ πλάϊ τοῦ μόνου ἀγριολούλουδου,
ποὺ ἐφύτρωσε καὶ ὕψωσε τὸ τρυφερὸν κλαρί του…
δυὸ μόλις δρασκελιές,
ἀπ’ τῶν Δελφῶν, τοῦ Ἀπόλλωνος,
τὸν πάλαι Θησαυρόν.

Χρέος ἡ στιγμὴ ὁποὺ τὸ λευκόν,
τὰ  στήθια ἐστόλισεν τῆς Εὔμορφης Κυρᾶς ἐτούτης
καὶ πληρωμή μου ἡ ἀρχή, ἡ ἀρετή,
τοῦ λόγου καὶ τοῦ νοῦ της.

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
17-4-2019.

Υ.Γ: Φωτογραφία δική μου, 
μέρος τοῦ προσωπικοῦ μου καταφυγίου.



Συνεχίστε την ανάγνωση »